...

Roelie schrijft vanuit NL...

Hier weer een bericht van mij.
Mijn tijd in Nederland zit er bijna op. Ik kijk terug op een heel bijzondere en gezellige tijd met de kinderen, kleinkinderen, mijn broers en zussen, de Pijler, en allerlei vriendinnen, een nicht, kennissen, enz. Het was echt zo heerlijk om hen allemaal uitgebreid te spreken en te zien.

Een mijlpaal was wel dat ik er getuige van was dat onze kleinzoon Matthieu zijn eerste losse stapjes zette tussen mij en Wietske in. Het hele proces van kruipen naar op twee beentjes door het huis rennen heb ik met eigen ogen kunnen volgen, wat een voorrecht! Ook deed hij al verwoede pogingen om woordjes na te zeggen, zo schattig!

.

En ook van onze kleindochter Femke heb ik bijzonder genoten, die is een paar maanden ouder, dus zij liep al toen ik aankwam. Ze is nog niet  echt spraakzaam maar begrijpt  alles wat  je tegen haar zegt  of  aan haar vraagt.

En natuurlijk ben ik een aantal keren in de Pijler kerk geweest en ook daar was het zo fijn om met velen even een praatje te maken.
En toen ik 5 juli mijn 60e verjaardag vierde ontving ik van heel veel vrienden een verjaardag-e mail, waaronder verschillende e-cards .Ik wil iedereen hiervoor heel hartelijk bedanken!

Op de dag zelf was ik bij Manuela, dus die heeft me verwend met een heerlijk ontbijtje op bed! Een prachtig boeket bloemen, echt zo fijn!
Later op de dag kwam Roeland en omdat het heerlijk weer was konden we 's middags lekker naar buiten en genieten van de rust bij de Kralingse Plas.
Het weekend erna waren we met al onze kinderen in een vakantiebungalow ergens in Limburg, Daar werd ik verder verwend met cadeaus en veel liefde.
De enige schaduwzijde was natuurlijk dat Sinco er niet bij was.
Via de email en de mobiele telefoon konden we wel van elkaars belevenissen op de hoogte blijven, maar we zullen allebei heel blij zijn als we elkaar a.s. vrijdag weer kunnen omhelzen.

Het was ook zo fantastisch dat lieve vrienden van ons die we uit de Pijler kennen, mij een autootje ter beschikking hadden gesteld. Nu, dat heb ik wel uitgebuit hoor, alles bij elkaar heb ik zo'n 2500 km gereden, Als je nagaat dat ik in Limburg geweest ben, in Zuid Holland, vlak bij Hoek van Holland, in Volendam (Noord Holland), zelfs boven Leeuwarden in Friesland!

Nogmaals allen hartelijk bedankt voor alle belangstelling, gastvrijheid, liefde en ondersteuning!

Ik heb nu zin om terug te gaan. Woensdag vertrek ik van Schiphol om vrijdag aan te komen in Hoskins. Ik reis samen met  Annette, die Michelle in Nederland heeft  gebracht. Dat  vinden we allebei heel fijn!

Sinco schrijft...

Afgelopen week was ik met Jan Wols mee naar de Solong stam. We hadden een heel mooie tijd met deze Solong mensen. Ik heb er een kleine presentatie van gemaakt van 175 MB... als het niet te veel is voor uw internet verbinding, kunt u dit hier downloaden: SOLONG 2011.

De Solong stam bewoont de kust en voornamelijk de eilanden op de zuidwest kust van New Britain. We gingen er heen om hen te bemoedigen en bij te spijkeren in bijbellessen (Jan).
Ik was meer reisgezel en fotograaf. Dat laatste vonden de mensen trouwens ook prachtig. Je maakt heel gemakkelijk contact via een leuke foto.

De landingsbaan (achtergrond) op Sauren

Na een uur vliegen landde ons kleine zendingsvliegtuigje op Sauren aan de zuidkust. Een landingsbaantje met plassen en modder, dus het vliegtuig zag er niet uit na de landing.
Mensen van de Solong gemeente wachtten ons daar op met hun banane-boot. Een lange platte boot met een flinke buitenboordmoter die als een speedboot over de golven klapt. We hadden onderweg hevige tropische regenbuien met flink wind. Gelukkig werd ik niet luchtziek of zeeziek.... dat was bijzonder!

Aankomst van onze boot in de Solong stam..

Soms gaat er iets fout met zo'n banane-boot. In de tijd dat wij in Solong waren, was er een boot zoek met 6 bekenden van de Maleu stam aan boord. Niemand wist wat er was gebeurd... en dan is de Stille Oceaan erg groot. Zo'n boot vind je nooit meer terug. Met man en macht is er gezocht naar de vermisten. Zelfs een zoekboot raakte zoek met weer andere mensen aan boord. Na 8 dagen van spanning en gebed kregen we bericht dat de boot enkele honderden verderop bij Madang op een eiland (Karkar) was gestrand en de mensen werden verzorgd... wat een goed bericht. (Vermeldenswaard is dat jonge christenen van een andere stam aan de kust ook zo meeleefden en meebaden.... wat waren ze blij met het behoud van deze mensen, maar met een beetje jaloezie zei een man: "Deze mensen waren bijna nog eerder bij de Here God dan wij." Het was dezelfde man die toen hij christen werd zei: "Wauw, ik kan bijna niet wachten om dood te gaan." Wat een prachtige reacties he!).
De motor van de vermiste boot was uitgevallen en de boot speelbal van de stromingen. Inmiddels zijn alle vermisten weer terecht. Onze motor deed het gelukkig goed en zo landden we maandagmiddag tegen 4 uur drijfnat op ons eiland waar Jan onderwijs ging geven. Ik had schoolwerk meegenomen.

.
Het standaard vervoermiddel is hier een degelijke uitgeholde boomstam. het zijn echte juweeltjes waar men de golven van de zee mee trotseert met soms wel 20 mensen aan boord.

Jan deelt bijbels uit aan de voorgangers/bijbelleraren van de gemeenten.

Onze gastheer met zijn gezin. Hun goede huwelijk is een mooi voorbeeld van veranderde levens door het evangelie. Er is duidelijk liefde en respect en zorgzaamheid in dit gezin.

.
Een malaria zieke en zijn idyllische huisje op het strand.

Jan onderzoekt een zieke (malaria met een bijkomende longontsteking). Hij is christen en heeft een jaar geleden moeten vluchten van een eiland vanwege lokale verdrukking, en hier een nieuw huis gebouwd. Jan kon hem goede medicijnen geven en twee dagen later was hij alweer een stuk opgeknapt. Jan trainde onze gastheer om diagnoses te stellen en medicijnen te verstrekken.

Dit is een bijbelleraar van het dorp op een ander eiland.

Ik liep met de bijbelleraar van bovenstaande foto op het strand en voorzichtig stelde deze man (die naar mijn verwachting zo uit de (zee)rimboe kwam) mij een vraag: "... of ik ook een videoclip van zijn theatergroep wilde maken!" Dat was niet de eerste vraag die ik hier verwachte op het strand van een afgelegen eiland met een vergeten stam op Papua New Guinea. Ja, ja, de ontwikkeling gaat hier ook gewoon door. Zijn theatergroep wilde met theater de groep jongeren bereiken die uit hang naar geld en luxe naar de stad trekken... ze wilden hen de echte waarden van God in dit leven bijbrengen. Wat een geweldige initiatieven, vindt u niet?

De volgende dag ging ik naar zijn eiland (met de banane boot) en naar zijn dorp.

.
Rechts: Het mannenhuis in Kautumete.

Ik heb hier weer heel wat foto's gemaakt, inmiddels afgedrukt en gelamineerd en in een dikke envelop teruggestuurd naar deze prachtige mensen. Ze zullen weten dat Nederlandsers wel betrouwbaar zijn en doen wat ze zeggen. Benieuwd wanneer ze daar aankomen met de alternative PTT: eerst naar het dichtsbijzijnde zendings-stel en wanneer iemand daar met zijn boot komt, kan hij de enveloppen meenemen.

.
Links: Jan met zijn GPS. Rechts Jan met onze nieuwe buren.

Vrijdag zouden we teruggaan maar de lucht zat potdicht na hevige regenbuien: het vliegtuigje kon bij gebrek aan goed zicht niet komen en landen. Met zijn GPS lokaliseerde Jan de plekken waar het wat opklaarde (foto), en overlegde over de radio met de piloot, wanneer het verantwoord was om te komen. Voor ons eerst een bootreis van ruim en uur.
U raad het al... het klaarde op en 's middags kwamen we weer thuis, waar bleek dat we inmiddels nieuwe Belgische buren hebben gekregen. Koen en Anne Laure. Heel gezellig.

Maar deze vrijdagmiddag wordt het pas echt goed. Dan hoopt Roelie hier om half vijf lokale tijd aan te komen. Daar zie ik erg naar uit. We hopen dan weer regelmatiger over onze belevenissen te schrijven.

Hartelijke groet van Sinco (en Roelie)

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!